- mendaciloquus
- mendācĭlŏquus, a, um, adj. [mendacium-loquor], false-speaking, lying, mendacious (ante- and post-class.):
nihil est stolidius, Neque mendaciloquius,
Plaut. Trin. 1, 2, 163.—As subst.: mendācĭlŏquus, i, m., a liar:mendaciloquorum doctrinae,
Tert. adv. Psych. 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.